sen öldürdün dediler bana bir günbatımında.
sonra kapattılar beni benden küçük bir odaya.
günde 1 kere yemek verdiler.çıkarmadılar dışarıya.
sanırım 20 yıl sonraydı..intihar etmeyi bıraktıktan 2 yıl sonra..gidebilirsin dediler.ya arkadaşım ne olacak dedim.
güldüler bana..
yanıma 2 yıl önce gelmişti.son intihar girişimden 12 gün sonra.arada gelir giderdi önceleri.sonra hep kalmaya başladı.hiç gitmedi..şimdi yine gitti.
dünya değişmişti.insanların acelesi vardı.sanki hepsi "sara" hastasıydı.
ve tanrı ölmüştü.
.....
yürüyordum.onu gördüm.20 yıl öncesi gibi ağlıyordu.hala ağlıyordu.
ölmemişti.
sonra arkadaşım geldi yanıma aniden.."öldür onu" dedi bana."20 yılını çaldı ve başkalarına sattı".
yanına gittim.
sonra ağlamadığını farkettim.en başından beri gülüyordu.ağlayan bendim.
ve o anda parmaklarımla gözlerini çıkardım ve dişlerimle yüzünü parçaladım.
ve kalbini elime alana kadar parçaladım göğüs kafesini.
sonra buldular beni kan gölünün üstünde yanımda bir cesetle.
hastalıklı mısın dediler.cevabımı beklemeden cevap verdiler.
evet
evet
evet dediler..
ve yine kapattılar beni benden küçük bir odaya.her gün uyusturdular..intihar edecek halim bile yoktu.tam 15 yıl boyunca.
sonra biraz iyileştin dediler.başka insanların yanına koydular beni.
bir gün mutfaktan bir bıçak buldum.tüm oda arkadaşlarımı ve beyaz önlüklü kaslı adamları doğradım.
sonra kafama bir kursun geldi.
ve öldüm
1 yorum:
bayaadır giriyorum profiline. yazıların çok acayip, çok hastalıklı ve çok beğeniyorum. bu beğeni kelimesi de çok burjuva. okuyorum işte. senin umrunda olmamalı tabi bu, umursasan böyle yazılar yazamazsın. belki de yazarsın. aman bana ne. sen yaz biz okuyalım.
Yorum Gönder