ölüm tanrısı tarafından sürüldüğüm bu çöl....
bitmeyen gün batımları ve doğumları..
karanlık.aydınlık.karanlık.aydınlık.karanlık..
insanlık,en büyük paradoksu,yaşamın devamını gözden kaçırmış.
günbatımında karşıma çıkan çıplak dişi,uyuttuğum cinsel duygularımı uyandırmak için çaba bile harcamadı.onu bu yüzden sevmiştim.
aslında onu hiç sevmedim.
o hiçbir zaman var olmadı...

25 Eylül 2008 Perşembe

lake constans

beni yanlız bırak diye bağıran bir kaktüs ağacının gölgesinde,dizlerini gökyüzüne dayamış,kendi kendisiyle konuşan bir şizofren.....konstans gölü nden atla geçişi oynuyordu aslında beyninin içinde..

George: ama, ya böbrek flambe?
Jannings: siz hiç böbrek flambe yediniz mi?
George: hayır bildiğim kadarıyla yemedim.
Jannings: bilmiyorsanız yemiş olamazsınız zaten.
George: hayır
Jannings: bana karşı mı geliyorsunuz?
George: evet, yani hayır, yani evet, size katılıyorum.

aslında ne okumuş ne de izlemişti bu oyunu. Biliyordu sadece..