ölüm tanrısı tarafından sürüldüğüm bu çöl....
bitmeyen gün batımları ve doğumları..
karanlık.aydınlık.karanlık.aydınlık.karanlık..
insanlık,en büyük paradoksu,yaşamın devamını gözden kaçırmış.
günbatımında karşıma çıkan çıplak dişi,uyuttuğum cinsel duygularımı uyandırmak için çaba bile harcamadı.onu bu yüzden sevmiştim.
aslında onu hiç sevmedim.
o hiçbir zaman var olmadı...

19 Aralık 2009 Cumartesi

çiçeklerin kadını

bekle..bekle

dur..öl ya da diril..
beynimin anahtarlarını kaybettim...
içeri giremiyorum
o buldu..
kendini içeri kitledi..
dışarı çıkaramıyorum
biliyorum
son yakınlarda bir yerde
beni bekliyor ve seni istiyor
biliyorsun
beni çoktan kaybettim..
sen azdan kazandın..
çiçeklerin kadını...