ölüm tanrısı tarafından sürüldüğüm bu çöl....
bitmeyen gün batımları ve doğumları..
karanlık.aydınlık.karanlık.aydınlık.karanlık..
insanlık,en büyük paradoksu,yaşamın devamını gözden kaçırmış.
günbatımında karşıma çıkan çıplak dişi,uyuttuğum cinsel duygularımı uyandırmak için çaba bile harcamadı.onu bu yüzden sevmiştim.
aslında onu hiç sevmedim.
o hiçbir zaman var olmadı...

28 Mayıs 2008 Çarşamba

beynimdeki sonbahar


o,minimialist bir filmde figüran olmayı seçmiştir.
o,azot ayrıştıran bir çobandır.
o,asla ihtiyaç duyulmamış olan 6. elementtir.
o azteclerin vahşet tanrısıdır.
o,brutal bir vokaldir.
o,Sam haskins'in sürrealist nu fotoğrafıdır.
o, asla o olmamıştır.

Hiç yorum yok: