bırak vücutları düşssün yere teker teker. son gözyaşlarını bıraksın gözler, ki bir daha göremeyecekler. ne ışık ne de renk. geçerken havadan binlerce mermi, bırak vücutlar yere düşsün teker teker. bizler istiyoruz zaten ölmelerini.sonsuz karanlık ve karmaşa.
parçalansın kafatasları, vücutlar yığılsın üst üste. beyin parçaları dağıldığında ezilmiş otların üzerinde, ve canlı kalmadığında nükleer dolu bombalardan geriye, onlar gelip bir masa kursunlar ortaya. ziyafet olsun canlı canlı vurulmuş daha soğumamış insanlardan. açlık var dünyada. lüks restorantlardan çıkacak yiyecek artıkları giderebilir bunu ya da savaşta ölenlerin konservenlenmiş etleri.
5 kollu mongol bir bebek olarak doğdum ben. evimizin yanındaki nükleer enerji santralinin duvarları çatlaktı, oradan ara sıra biraz radyasyon sızardı. babam bir gün eve döndüğünde artık rengi yeşildi ve yemeğini hala ağzıyla yiyordu dışkısını ağzından çıkarmaya başlamadan önce.
sonra bir gün üzerime, kaçırılıp 35000 feet de patlatılan uçaktan bir metal parçası düştü ve öldürdü beni.uçağı kaçıran adam, karısının tüm vücudunu siyah bir bezle kapatmıştı ve onun havasızlıktan öldüğünü görememişti.
kafasına deve derisi geçirilmiş olan uçağı kaçıran adam da bilmiyordu ne yaptığını aslında, çünkü bir ülkede evler bombalanıyor ve çocuklar vuruluyordu bazı insanlar daha fazla toprağa sahip olsun ve daha zengin olsunlar diye. sonra da bu olaylar zaten hiç bir şeyden haberi olmayan dünyaya yansıtılmasın diye medya satın alınıyor ve tam bir soykırım olan filistin katliamı, sıradan bir savaş özelliği kazanıyordu.
dünyanın başka bir yerinde, bir kara delik çıktı ortaya aniden. içine ışığı da dahil her şeyi çekmeye başladı. yavaş yavaş büyüdü ve insanlık yok oldu. ve tüm canlılık..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder